Een vertegenwoordiger van het absurdistisch theater

Beckett heeft heel wat uiteenlopende werken geschreven. Wat in al zijn werken terugkomt is de absurditeit van het leven. Hij is als het ware constant op zoek naar de zin van het bestaan. In die tijd was hij absoluut niet de enige. Schrijvers, kunstenaars en filosofen creëerden een nieuwe filosofische stroming: het absurdisme.

Het absurdisme is een filosofische stroming die zijn wortels heeft in het Frankrijk van net na de Tweede Wereldoorlog en verwant is aan het existentialisme. Aan de basis ervan ligt de theorie van het sadistisch universum van de Deense filosoof Sören Kierkegaard. Deze stelde onder meer: als menselijk bestaan al een zin heeft, dan kan de gewone mens dit in elk geval niet doorgronden. En hiermee wordt eigenlijk bedoeld dat het leven op zich geen enkele zin heeft en dat dit het leven van de mensen absurd maakt.

Het is uiteraard heel goed te begrijpen dat dit absurdisme vooral in de periode na de Tweede Wereldoorlog een opmars kende. Het grootste deel van Europa was door de oorlog verwoest en de mensen moesten alles in het werk stellen om alles weer op te bouwen. Behoorlijk ontmoedigend dus en voor velen was de zin van het bestaan ver zoek.

Een ander fenomeen dat net na de Tweede Wereldoorlog een grote opmars kende was het gokken. Om eventjes aan de zinloosheid van het alledaags bestaan te ontsnappen, zochten heel wat mensen hun toevlucht in het gokken op allerhande wedstrijden. Uiteraard kan je de gokactiviteiten van toen helemaal niet vergelijken met de huidige gokwereld waarin online gokken op sites zoals http://www.roulette4fun.com/nl heel populair is, maar toch konden de mensen eventjes alles achter zich laten.

Deze zoektocht naar de zin van het bestaan is ook in de meeste werken van Samuel Beckett terug te vinden, met als grote voorbeeld het toneelstuk ‘Wachten op Godot’, waarin Vladimir en Estragon tevergeefs wachten op de verlossing door de komst van Godot.

Niet alleen was het absurdisme net na de Tweede Wereldoorlog populair, ook in de jaren zestig en zeventig kende deze stroming heel wat aanhangers.